Martje Hiemstra werkt bij het Groninger Museum: "Ik heb niet eens naar andere steden gekeken"

Toen ze hier ging studeren, was het vooral het uitgaansleven dat haar aansprak. “Er is hier zo veel te doen. De stad leeft”, legt ze uit. Martje kende Groningen al een beetje omdat ze er wel eens heen ging met haar ouders om vrienden te bezoeken. Tijdens haar studie ervaarde ze Groningen als compact en gezellig. “Ik had direct contact met docenten en voelde me geen nummer”, herinnert ze zich. Ook de plek van de universiteit, in het oude Academiegebouw midden in de stad, beviel haar goed. Vanuit haar kamer in de Oosterparkwijk fietste ze elke ochtend naar college. “Dat is voor mij wel het ideale aan Groningen. Dat alles te fietsen is”, zegt Martje daarover. Sterker nog: ze hééft niet eens een auto. Ze fietst nog steeds naar haar werk. 

Haar werk als registrar is volgens Martje de perfecte combinatie van haar studie en de praktijk. “Alle objecten in het depot moeten klaargemaakt worden voor de tentoonstelling. Wij kijken of het zo getoond kan worden of dat er nog iets mee moet gebeuren voordat het verpakt wordt en op transport gaat. Dat kan van alles zijn: schoonmaken, nieuwe ophanghaakjes plaatsen, of restaureren." Ook legt ze een collectiedossier aan zodat de collectie goed geregistreerd wordt. 

Verbetering is bij het Groninger Museum een doorlopend proces. Sinds kort kan iedereen bijvoorbeeld de volledige collectie, dus ook wat in het depot staat, online bekijken via een toegankelijke zoekmachine met een AI-functie. Martje kijkt tevreden naar de tentoonstelling ‘Hoe van Gogh naar Groningen kwam’ waar ze maanden aan meegewerkt heeft. “Als je het eindresultaat ziet en bedenkt dat je dat met een vrij klein team voor elkaar gekregen hebt, dan ben ik wel trots.”

Maar er is meer in het leven dan werken. Martje werkt 32 uur, en heeft daarmee nog genoeg tijd over voor haar hobby’s. En dat zijn er nogal wat. Een naaicursus bij studio Draadkracht, een meubelmaakcursus bij VRIJDAG en ze sport ook graag. Ze heeft jaren gehockeyd en doet tegenwoordig boulderen; wandklimmen op lagere muren, bij GROPO. 

Alsof dat nog niet genoeg is, doet Martje vrijwilligerswerk bij poppodium Vera. Ze staat er 1 keer in de 2 weken achter de bar. “Ik denk dat Vera heel uniek is. Alleen al door de sfeer die er hangt. De organisatie bestaat voor 90% uit vrijwilligers: de fotografen, de mensen achter de bar en ook de posters worden gemaakt door vrijwilligers. Dat werkt gewoon heel goed omdat iedereen het met passie doet. Het is meer een soort vereniging. Zo’n plek ga je niet ergens anders vinden.” Ze tuiniert ook graag. “We huren een jaren 30-benedenwoning met twee slaapkamers en een tuintje. Dit weekend ga ik weer wat nieuwe plantjes in de tuin zetten.”

Daarnaast vindt Martje het leuk om spelletjes te doen met vrienden die in de buurt wonen. “Ik denk dat dat ons ook bindt hier”, vertelt ze. “We hebben veel vrienden die ook in Groningen zijn gebleven na hun studie. En als ik een keer naar vrienden toe ga die wel in de Randstad wonen, dan voelt dat meteen als een leuk uitje. Mijn eerste sociale contacten heb ik hier. Ik vind Groningen een hele fijne stad. Ik hoef ook niet zo snel weer weg."